Top 3
  1. Schmeller (EKK)
  2. Matera (NTL)
  3. Van Spanje (CNT)
Toelichting

Deze brief van Paulus heeft in de vorige eeuw opvallend weinig aandacht gekregen. In 1973 schreef Barrett zijn commentaar (BNTC), en Furnish in 1984 (AB, 1984). Het werk van Martin (WBC, 1986, 20142) is grondig, maar tamelijk droog en niet altijd overtuigend. Goed historisch-kritisch werk kwam er in 1994/2000 door Thrall (ICC), en ook verscheen het goede werk van Lambrecht (SP, 1999). Thrall is goed volledig; haar exegetische keuzes overtuigen echter niet altijd. Lambrecht (bondiger dan Thrall) heeft goede vers-voor-vers exegese, al is de inleiding mager. In 2005 verscheen het mooie werk van Harris (NIGTC, 2005). Hij is zeer goed vanuit de grammatica, echter theologisch iets minder sterk. Toch maakt hij exegetisch vaak wel meer overtuigende keuzes dan Thrall. De inleiding gaat zeer grondig in op de vraag naar de eenheid van de brief; echter wel ten koste van een goede theologische inleiding op deze brief. De ‘expanded paraphrase’ aan het eind van het commentaar is een mooi extra. In 2003 heeft de katholieke exegeet en Paulus-kenner Matera een zelfstandig en toegankelijk werk geschreven (NTL). Relevante en toegankelijke inleiding; ter zake observaties en theologisch van goed niveau in de vlot leesbare exegese. Hij heeft voorgaande literatuur goed verwerkt. Het beste en meest grondige historisch-kritische werk op dit moment is Schmeller (EKK 2010/15). Helder en bondig geschreven; zeer goede exegese.

Qua evangelical-commentaren is er in eerste instantie ook weinig verschenen. In 1999 verscheen Garland (NAC). Een redelijk werk. Recent echter is er een duidelijke verbetering gekomen met de werken van Seifrid (Pillar 2014) en Guthrie (BECNT, 2015). Allebei goede commentaren, met oog voor de prediking. De Lutherse Seifrid verwerkt daarin onder andere Luther, Bonhoeffer en Bayer. Richting de prediking is ook te noemen Hafemann (NIVAC, 2000). De opzet van deze commentarenserie laat een minutieus uitpluizen van de Griekse tekst bepaald niet toe (vgl. Harris en Schmeller, hierboven), maar des ondanks geeft Hafemann goede theologische lijnen en meditatieve gedachten door voor de prediking. Soortgelijk qua toegankelijkheid / grootte, maar minder sterk: R.F. Collins (PCNT, 2013). Barnett (NICNT, 1997) mist een beetje body. Het is soms een wat oppervlakkige, weinig doortastende exegese.

In de serie CNT3 heeft Van Spanje (2009) een fraai deel geschreven. Eenvoudig, to the point en overtuigend. Op Duits taalgebied is Bultmann (KEK) een knappe klassieker. In 2002/05 is het compact geschreven werk van Gräßer (ÖTK) verschenen. Dit werk is vooral theologisch goed. Het kleinere werk van Wolff (ThHNT, 1989) is zeker de moeite waard.